Een Nederlands sprekende Duitse als gids in Münster en een Engels sprekende Kroaat als gids in Kassel. Prachtig zonnig weer op vrijdag 23 en zaterdag 24 juni, wat meer bewolking en wat neerslag op zondag 25 en maandag 26 juni. Sommigen van ons reizend in een busje, anderen per auto of trein. Allemaal bivakkerend in hetzelfde hotel aan de Wilhelmshöher Allee in Kassel en genietend van hedendaagse kunst.
In Münster was het LWL-Museum für Kunst und Kultur het trefpunt voor de twee uur durende toer langs vier van de zesenveertig objecten. Meer was niet te doen in verband met de uitvoerige toelichting van de gids en de interactie met de groep. En zoals wel vaker bij hedendaagse kunst: enige uitleg over de bedoeling(en) van de kunstenaar en/of discussie over mogelijke interpretaties konden geen kwaad. De objecten staan verspreid door de stad, veelal in de openbare ruimte, maar ook in vrij toegankelijke gebouwen. De keuze voor de locatie was overgelaten aan de kunstenaar; het ging dan ook letterlijk on kunst in situ. De toer langs het park, het stadtheater, de stadsbibliotheek en het Erbdrostenhof had meer iets van een snuffelstage en smaakte zeker naar meer.
In Kassel was er veel meer ruimte in het programma om de over het stadscentrum verspreide locaties te bezoeken. Coba Fokkema en Jo Neus verzorgden vrijdagavond al de aftrap met een tour de horizon. Op zaterdag was het eenieder vrij om zijn of haar eigen weg te zoeken. Onbetwist hoogtepunt en blikvanger is het uit – in tal van landen – verboden boeken opgetrokken Parthenon van Martha Minujin op de Friedrichplatz. Een levend kunstwerk in de zin dat bezoekers boeken mogen blijven aanleveren om meer pilaren te kunnen voltooien. Grootste trekkers waren verder het Fridericianum, de Documenta Halle, de Neue Galerie en het Kultur Bahnhof. Op zondagmiddag stond een begeleid bezoek aan de Neue Galerie op het programma. Dit museum toont diverse kunstwerken die refereren aan roofkunst en de restitutie aan joodse families, zoals de boekenkast van Maria Eichhorn. Daarnaast trekken onder andere tekeningen, schilderijen en archiefmateriaal van Lorenza Böttner en een 80 minuten durende, prachtige, sfeervolle film van Amar Kanwar.
Op de dag van de terugreis namen de meesten de gelegenheid ten baat om de 526 meter hoge Wilhelmshöhe, in het zweet des aanschijns, vanuit het oosten te beklimmen. Daarbij wisten vier volhouders de top met het 60 meter hoge beeld van Hercules te bereiken, om vast te stellen dat zich daarachter een parkeerplaats bevindt…
Over respectievelijk tien en vijf jaar kunnen de aanmeldingen voor de volgende tentoonstellingen weer binnenstromen. Rest een dankwoord namens de gehele groep voor de organisator van dit inspirerende, lange weekend, en chauffeur van het busje: Manfred Weisz.